Het aantal huismussen in ons land is sinds einde jaren zeventig, begin jaren tachtig van de vorige eeuw zo ongeveer gehalveerd. Gebrek aan nestgelegenheid en voedsel speelt de soort parten. Maar misschien is de grootste afname inmiddels voorbij en stabiliseren de aantallen op een lager niveau. Voor definitieve conclusies is het wat dat betreft echter nog te vroeg.
Blij ben ik in elk geval met de jonge mussen die op dit moment elke dag in het gezelschap van hun ouders mijn tuintje bezoeken. Ik kan er uren naar kijken. Kijk je even mee?
ed mather 
Al jaren wonen er onder mijn dakrand een Familie Mus. Roofvogels en buurtkatten voorkomen uitbreiding.
Twee extra Mussenflats blijven jammer genoeg onbewoond.
Maar het dagelijkse gekwetter geeft mij nostalgische herinneringen. Als wij thuis het tafelkleed op het binnenplaatsje gingen leeg schudden klonk datzelfde gekwetter.
Vogelvriendelijke groet,
Schitterend, Ed!
Heerlijk om naar te kijken…
Groetjes, Anna š
Mooie serie, Ed, nummer 7 is toch wel topper voor mij.
In ons buurtje wonen nog altijd veel huismussen. Afgelopen jaar hebben ze wel even moeten wennen. Wij hadden altijd een enorme pol bamboe achter in de tuin. Omdat die pol dreigde uit te groeien tot een heus bos, dat ook op buurvrouw haar terrein wortel schoot, hebben we dat hele bos vorig najaar met zwaar materieel uit de tuin laten halen. Daarmee waren de mussen hun favoriete schuilgelegenheid bij dreigend gevaar kwijt. Intussen hebben ze met de situatie om leren gaan en duiken ze hier de hazelaar in of de hulst bij een andere buurvrouw.
De nieuw geplante niet-woekerende bamboe krijgt intussen, dus ook in de toekomst blijft schuilgelegenheid hier beschikbaar.
Ik zie ze zo graag, maar af en toe komt er maar eentje in de tuin. Ik heb hoge, dichte struiken en strooi broodkruimels. Als ik een mussendrukte van belang wil zien, ga ik naar mijn moeder. Dan praten we boven de mussenherrie uit en genieten van hun taferelen. Van een vermindering van populatie is bij haar in ieder geval geen sprake.
Mooie serie!