Vanmiddag hoorde ik in mijn achtertuintje opeens fijn snavelgeklepper en een uitbundige zang die klonk als een concert van wel twintig verschillende vogels. ‘Spreeuw’ wist ik, want spreeuwen kunnen ieder ander vogelgeluid nadoen. Als een spreeuw zingt, hoor je geen spreeuw, maar roodborsten, vinken en koolmeesjes. Of, zoals vogelkenner Nico de Haan, snaterende eenden en jodelende wulpen …

Maar hoe ik ook tuurde, ik zag hem niet. Pas toen ik weer binnen was, liet hij zich zien en kon ik door het raam een paar foto’s maken.

Met de spreeuw gaat het helaas niet goed. In ons land en de ons omringende landen nemen sinds de jaren negentig de aantallen steeds verder af. Ook in mijn tuintje is de spreeuw inmiddels een sporadische gast.

Luister hier naar de spreeuwenzang: