In Nederland is middelmatigheid troef. Grote denkers -een Kant, een Hegel, een Marx- heeft het land niet voortgebracht; nog nooit, of ik zou me al heel sterk moeten vergissen, werd een Nederlands schrijver genomineerd voor de Nobelprijs voor Literatuur, en singer-songwriters van Nederlandse bodem blijven, vergeleken met een Leonard Cohen of een Bob Dylan, met alle respect toch een soort zingende tuinkabouters.

Maar er is er in ons land tenminste een voor wie dat niet geldt, die zonder te willen behagen zijn eigen smalle pad bewandelt, en die met kop en schouders boven iedereen uitsteekt.

En dat is Alex Roeka.

Luister maar.