vader (l) en moeder (r) Mus

Na een lange periode van afwezigheid is de familie Mus teruggekeerd in mijn tuintje. Er was een tijd dat ze (vader en moeder Mus, de kinderen Mus, de ooms en tantes Mus, de neven en achterneven Mus) mijn tuintje regelmatig bezochten en mij iedere dag opnieuw verblijdden met hun vrolijke gesjilp en gekwetter.

Maar op een kwade dag kwam daaraan abrupt een eind. Gone with the wind, über alle Berge, met de noorderzon vertrokken, weg waren ze. Geen vrolijk gesjilp en gekwetter meer in mijn tuintje …

Mannen met grote knipscharen waren gekomen en hadden in opdracht van gemeente of woningbouwvereniging de klimop waarin ze huisden van het muurtje bij de buren gerukt. Want opgeruimd staat netjes en al die klimop tast het metselwerk maar aan.

Dachten ze. De stommeriken!

De familie Mus wist wel beter, want klimop is geen parasiet en zorgt zelfs voor extra isolatie en een droge muur. Maar hun was natuurlijk weer eens niets gevraagd.

En dus moesten ze vertrekken.

En verloor ik de familie Mus voor jaren uit het oog.

Nu zijn ze dus weer terug in mijn tuin, de kleine brutaaltjes. Nog niet in zo groten getale als voorheen, maar ik tel er toch al gauw weer een stuk of zeven acht …

En ik hoop vurig dat ze intussen ergens dicht in de buurt een nieuw onderkomen hebben gevonden dat bestendiger is dan klimop die zomaar weer door domme mensen van de muur kan worden getrokken …

Welkom thuis, familie Mus!