De roep dat de samenleving van het slot moet en de terrassen weer open, klinkt steeds luider. Niet alleen horecaondernemers zeggen het, ook veel burgemeesters lijken inmiddels overstag.

Iedereen die dit ook vindt, zou ik toch het volgende willen vragen.

Stel u krijgt kanker. Ik hoop het niet natuurlijk, maar dagelijks krijgen mensen dat te horen. Stel. Zou u dan degene willen zijn tegen wie de artsen moeten zeggen: we kunnen u helaas niet opereren, omdat onze ic’s vol liggen met coronapatiënten?

Niemand wil degene zijn tegen wie dat gezegd wordt.

Dat is de reden dat we koste wat kost moeten voorkomen dat onze ziekenhuizen en ic’s weer volstromen met coronapatiënten en ons zorgstelsel instort. Op dit moment, nu de besmettingscijfers weer oplopen en de piek van de derde golf nog niet is bereikt, is dat toch belangrijker dan dat mensen weer een biertje kunnen drinken op een terras.

Burgemeesters hebben tot taak die boodschap ondubbelzinnig over het voetlicht te brengen, en regels te handhaven. Hoe moeilijk de horeca het ook heeft en hoe lastig dat misschien ook is.

Maar klopt het door horecaondernemers veel gebruikte argument dan niet, dat de mensen die nu ongecontroleerd in parken samendrommen op hun terras veel beter gereguleerd kunnen worden?

Ik vraag het mij af. Park en terras zijn volgens mij geen communicerende vaten. De druk op het park wordt niet automatisch verlicht als terrassen weer opengaan, laat staan dat parken dan vanzelf weer zouden leegstromen. De kans is groot dat het gewoon op nog meer plaatsen druk wordt.

En mensen zitten niet alleen op een terras. Ze moeten er eerst naar toe en daarna (vaak met een flinke slok op, wat het alleen maar erger maakt) ook weer van af. Dat vermeerdert het aantal verkeersbewegingen, en dat is precies wat je niet wilt nu het virus opnieuw om zich heen grijpt.

Luister dus niet naar de zang van de Sirenen. Je hoeft je niet als Odysseus vast te binden aan de mast. Maar blijf gewoon nog even thuis.