Vandaag had moeder eend nog drie pulletjes. Onlangs nog waren het er twaalf, dertien, of misschien nog meer. Morgen zullen het er twee zijn, of een, of geen. Want zo gaat dat in de natuur. ’t Is, zei Koos van Zomeren ooit, of je een emmer leeggiet om een vingerhoed te vullen …
Toch spijtig… ze zijn zo schattig!… Ook als ze opgegroeid zijn, trouwens…
De dag nadat ik de foto’s maakte had moeder eend nog een pulletje over. Daarna heb ik haar niet meer gezien.. Ik denk dat we er van moeten uitgaan dat geen van de kuikentjes het heeft overleefd š¦
de laatste met stip