Je maakt een smak met je fiets en daar lig je dan. Overeind krabbelen gaat niet meer, dus dan maar 112 gebeld. Na een half uur arriveert een ambulance. Die brengt je naar het ziekenhuis. Daar worden foto’s gemaakt die laten zien dat je heup gebroken is. Als je het niet dacht. Shit happens. De volgende dag word je geopereerd, de chirurg zet de breuk met drie flinke pinnen vast. En dan weer fluks het bed uit en bewegen maar met dat been en met die heup! Auwa, dat doet pijn!
Zo strompel ik nu dus alweer een tijdje moeizaam op krukken door het leven. Mijn actieradius is beperkt en ik heb nog een lange revalidatieperiode te gaan. Het allervervelendst: de eenvoudigste dingen die je opeens niet meer kunt (met een kopje koffie van de keuken naar de kamer lopen, bijvoorbeeld) en die je dan aan je partner moet vragen. De gruwel van het afhankelijk zijn.
Tja, wat kan ik nog? Eropuit gaan is er voorlopig niet bij. Ik maak (zittend) wat foto’s van de vogels in mijn tuin, doe mijn oefeningen en lees In Europa van Geert Mak en Anni interessanti, de autobiografie van historicus Eric Hobsbawm. In het Italiaans, dat houdt de geest scherp.
Maar uiteindelijk komt alles goed. Dan smijt ik de krukken weer aan de kant. Every cloud has a silver lining en zelfs Donald Trump blijft niet eeuwig president van de Verenigde Staten.
Tot betere tijden!
Meneer en mevrouw Vink in mijn achtertuin
ed mather 
Ik wens je een voorspoedig herstel. Hopelijk tegen de lente wat meer bewegingsvrijheid. Ondertussen maakte je wel prachtige foto’s van de vogeltjes!
Sterkte met revalideren komt vast goed allemaal al mag het volgens jou waarschijnlijk wel wat sneller gaan.
ik ga voor foto 2
Ohhhh … wat vervelend!!!
Ik hoop voor je dat alles weer goed komt en ik wens je heel veel sterkte toe ook voor je partner. Prachtige foto’s laat je zien, mooi van kleuren en scherpte…
Lieve beterschap-groetjes van Anna
Shit. Heel erg shit. van harte beterschap.
Dat is balen, Ed, ik kan me wel iets voorstellen bij dat gevoel van afhankelijk zijn, dat is wel het laatste wat je wilt. Sterkte met herstel en revalidatie de komende tijd!
Dank je wel, Jan. ‘k Wens jou natuurlijk ook het allerbeste met de uitslag van je CT-scan.
Spoedige genezing, Ed! Zelfs de mooie vogeltjes schijnen zich af te vragen wat er met jou is gebeurd 😉 Dat moet inderdaad rottig zijn!
Wat een akelige ervaring om jezelf te horen krakken, samen met de langdurige gevolgen. Pfff… Gelukkig komt het goed en afhankelijkheid moet nu een poos en schenk je straks voor haar weer de koffie in. Maar om van alles te moeten vragen is niks, weet ik. Het helpt alleen niet om je daar vervelend over te voelen. De trucjes komen vanzelf.
Fijn dat het zittend lukt om mooie foto’s te maken. Misschien wel in de tuin straks, met een stoel en je boeken en je camera. Al zal het revalideren ook veel van je tijd opslokken voor het goede doel. Maar geen foto’s kunnen maken, is ook een groot gemis.
Ik wens je geduld met een virtuele dikke knuffel.
Dank voor de bemoedigende woorden en de fijne knuffel 😉
Spoedige genezing en geweldig dat je toch nog zulke mooie foto’s maakt!
prachtige kwaliteit van foto’s! Hopelijk kunnen we binnenkort hetzelfde zeggen van je heup! beterschap!
Dank. Komt goed 🙂
Beterschap , Kasper