Jaargang 1949. Opgegroeid in het Twentse dorpje Borne. We schrijven de jaren vijftig: de bakker en de melkboer komen nog dagelijks langs de deur, de groenteman twee keer in de week. De burgemeester, de dominee en de pastoor hebben het voor zeggen. De wereld is klein, overzichtelijk en geordend, het gezag onaantastbaar. Seks bestaat nog niet  😉 , er wordt althans niet openlijk over gesproken, en ministers zijn ‘Excellenties’. Maar vanuit het Oosten dreigt het Rode Gevaar.

De jaren zestig voelen als een bevrijding. Weg met die bedompte, benauwende sfeer van de jaren vijftig! PROVO oefent een onweerstaanbare aantrekkingskracht op mij uit, HITWEEK verschijnt, en door de radio klinkt The house of the rising sun van de Animals, met dat rauwe stemgeluid van Eric Burdon en dat opzwepende orgeltje van Alan Price. Bijna word ik vanwege mijn lange haar (zie hier) nog van school gestuurd (“liever langharig dan kortzichtig”), maar ik kies wijselijk eieren voor mijn geld en ga naar de kapper.

In de jaren zeventig verdeel ik mijn aandacht over politiek, kroeg en studie. Ik bekeer mij tot het marxisme 🙂 en word lid van PSP en later IKB (Internationale Kommunistenbond, de Nederlandse sectie van de Vierde Internationale). Leo Trotzki en Ernest Mandel worden mijn grote voorbeelden. Studeer in de tijd die overblijft Duits en Geschiedenis aan de lerarenopleiding in Utrecht en daarna Duitse Taal- en Letterkunde aan de Universiteit van Utrecht. Met mijn vrienden bespreek ik tot diep in de nachtelijke uurtjes het wereldgebeuren in het Pandje, de door de legendarische Cor Netto gedreven kroeg aan de Nobelstraat waar tout Utrecht in die tijd komt.

Ben in de jaren tachtig actief in de vredesbeweging tegen de kruisraketten en schrijf in de jaren negentig een niet afgemaakt proefschrift over de Duitse schrijver Alfred Andersch. Nog wel een artikel in een wetenschappelijk tijdschrift (zie hier), dat de door Andersch zelf gecreëerde mythe van zijn verzet tegen het nationaalsocialisme doorprikt. Andersch’ ‘Widerstand’ was vooral een Widerstand post festum.

Daarna en tot op heden: voornamelijk vertaalwerkzaamheden.

Over natuur

Natuur is voor mij in de loop van mijn leven steeds belangrijker geworden. Vroeger, dat moet ik toegeven, speelde natuur daarin nauwelijks een rol. In het marxisme, dat ik lang heb aangehangen, was natuur eigenlijk niet veel meer dan een randvoorwaarde voor de geschiedenis en dáár, bij geschiedenis, maatschappij en politiek, lag dan ook vooral mijn interesse. In dat opzicht ben ik drastisch veranderd. Dat heeft met ouder worden te maken, maar zeker ook met politieke teleurstellingen over de manier waarop de samenleving zich heeft ontwikkeld, en over het weinige dat er is terechtgekomen van de politieke en maatschappelijke idealen die door mijn generatie werden gekoesterd. Dan wordt natuur al gauw een refugium.

Behalve dat natuur kennelijk die functie heeft een toevluchtsoord te zijn voor politiek teleurgestelden, betekent ze voor mij nog drie dingen. In de eerste plaats: schoonheid. De Duitse filosoof Immanuel Kant (1724-1804) meende in die schoonheid van de natuur zelfs een vingerwijzing naar het bestaan van een Schepper te kunnen ontdekken (let wel, Andries Knevel: een vingerwijzing, geen bewijs!), maar voor mij maakt het eigenlijk niet uit of de schoonheid van de natuur door een Schepper zo bedoeld, of toevallig zo ontstaan is. Voor het ervaren van schoonheid maakt dat geen verschil, en ik maak dan ook geen onderscheid tussen de esthetiek van de natuur en de esthetiek van de kunst.

Maar hoe mooi de natuur ook is, ze is tegelijkertijd ook wreed. We weten immers hoe het er in de natuur aan toe gaat: een onophoudelijk vreten en gevreten worden.

En tenslotte en bovenal is de natuur bedreigd. Het is dit aspect dat mij verreweg de meeste zorgen baart, want wereldwijd gaat het met de natuur dramatisch slecht en neemt bijvoorbeeld de biodiversiteit in hoog tempo af door:

• klimaatverandering
• biotoopvernietiging
• vervuiling en pesticidengebruik
• introductie van vreemde soorten (“exoten”) in gebieden waar die niet thuishoren.

En in laatste instantie zijn al die verschillende oorzaken weer tot één enkele oorzaak te herleiden: de mens.

 Over fotografie

Maar moet je je als fotoblogger met als hobby natuurfotografie ook zo nodig met al die ellende bezig houden? Wel dat maakt iedereen natuurlijk zelf maar uit, maar ik denk wel dat je als natuur- en landschapsfotograaf in elk geval completer bent naarmate je meer oog hebt voor al de aspecten die ik hier heb genoemd: niet alleen de schoonheid, maar ook de wreedheid van de natuur, alsmede de processen die haar bedreigen.

En terwijl ik dit opschrijf realiseer ik me dat ik zelf, wanneer ik mijn eigen foto’s aan deze criteria toets, nog behoorlijk te kort schiet.

Tenslotte: wil je weten wat voor fotograaf ik ben? Tja ik wist het zelf ook niet, maar gelukkig kun je op de site van het Centrum voor Natuurfotografie een testje doen waaruit dat blijkt. Hier de uitslag. Met een vette knipoog, dat spreekt 😉  :

“UITSLAG VAN DE NATUURFOTOGRAFIE TEST:

 Je bent vergevorderd als natuurfotograaf. Je bent leergierig en bereid om te investeren in iets wat je leuk vindt. Het moet raar lopen wil jij geen fraaie groei en ontwikkeling zien in jouw fotografie. In je onderwerpskeuze ben je veelzijdig. Vraag jezelf af of je je wil specialiseren. Dat brengt verdieping. Jij hebt niet alleen het belang van techniek goed begrepen; je brengt het ook nog eens in praktijk en blijft leergierig op dit punt. Je realiseert je dat natuurfotografie interessanter wordt naarmate je meer te weten komt over je onderwerpen. Koester je een nieuwsgierigheid naar en verwondering over de natuur? Blijf die dan voeden door te lezen over de natuur en contact te zoeken met kenners. Gelukkig ben je geen platte scoorder. Voor jou is fotografie meer dan het verzamelen van beeld. Jij voelt tot in je diepste wezen aan dat fotografie veel verder gaat dan registratie. Door je zucht naar perfectie en originaliteit leg je de lat – ook voor jezelf – vaak zo hoog dat je moet oppassen dat je niet gedemotiveerd raakt. ‘Je vindt het spannend dat foto’s ook symbolische betekenissen kunnen hebben, maar ziet deze nog niet altijd.

WAT VOOR NATUURFOTOGRAAF BEN JIJ? Je bent het meest een technicus (bovengemiddeld ontwikkeld) gevolgd door kunstenaar (bovengemiddeld ontwikkeld), bioloog (gemiddeld ontwikkeld) en filosoof (gemiddeld ontwikkeld). Je bent het minst een scoorder (matig ontwikkeld).”

Nou, zo kan die wel weer 😉 Wil je jezelf als natuurfotograaf verder ontwikkelen, kijk dan eens op de site van het Centrum voor Natuurfotografie:

www.centrumvoornatuurfotografie.nl